Faillissementsrecht

Een sterk team

Wij zijn vier advocaten met de specialisatie faillissementsrecht en daarnaast kunnen wij uit de hele expertise van ons in het ondernemingsrecht gespecialiseerde advocatenkantoor putten. Tevens ondersteunen gecertificeerde faillissementsmedewerkers en accountants ons bij de dagelijkse behandeling van een groot aantal faillissementszaken. Juist het feit dat wij de boekhouding van het failliete bedrijf "inhouse" hebben, stelt ons in staat snel en proactief actie te ondernemen in plaats van alleen maar te reageren. Wij beschikken over het personeel en de inhoudelijke expertise om zelfs complexe procedures te behandelen.

In gewone insolventieprocedures worden wij door de bevoegde insolventierechter aangesteld als voorlopige en definitieve curator. De gewone insolventieprocedure wordt onderverdeeld in een voorprocedure, die in de overgrote meerderheid van de gevallen maximaal drie maanden in beslag neemt, en een geopende procedure, die verscheidene jaren kan duren. De inleidende procedure dient in de eerste plaats om de activa veilig te stellen, de bestaande inventaris en eventuele zekerheidsrechten van individuele schuldeisers te onderzoeken, alsook een voortzetting van de onderneming, die in de meeste gevallen massaal wordt voortgezet. De ingeleide procedures daarentegen dienen in de eerste plaats om de bestaande activa te gelde te maken, gerechtvaardigde eigen vorderingen buiten en in rechte geldend te maken en zich te verdedigen tegen ongerechtvaardigde vorderingen van derden. Deze fase van de procedure kan verscheidene jaren duren.

De duur van de procedure wordt beïnvloed door exogene factoren waarop zelfs wij geen of slechts zeer weinig invloed hebben, ondanks de snelheid van ons optreden waaraan u gewend bent. Voorbeeld: In de context van een bouwonderneming die insolvent is geworden, duurt de insolventieprocedure gewoonlijk vijf jaar of meer wegens de langere garantieperiodes en het daarmee gepaard gaande achterhouden van geld door klanten of zelfs garanties.

Zelfs indien de voortzetting van een onderneming de gewenste en geprefereerde optie is, beschikken wij ook over de ervaring en de beslissingsbevoegdheid om ondernemingen en bedrijfssectoren te liquideren en te ontbinden zonder vooruitzicht op voortzetting.

Het voornaamste verschil tussen een gewone insolventieprocedure en een procedure van zelfbeheer is de functie van het bestuur. Bij zelfbestuur is het bestuur de verantwoordelijkheid van de bestuurders van de onderneming, die op het gebied van het insolventierecht worden geadviseerd door een gevolmachtigd vertegenwoordiger. Hier staan wij tot uw beschikking als partner en ook als (voorlopig) beheerder. U profiteert van onze expertise op het gebied van effectieve herstructurering in een breed scala van zakelijke gebieden en van onze uitgebreide kwalificaties op het gebied van insolventierecht. Zelfbestuur biedt bedrijven grote kansen - maar houdt ook risico's in. Als directeur en lid van de raad van bestuur, bijvoorbeeld, bent u blootgesteld aan uitgebreide aansprakelijkheidsrisico's. Wij maken gebruik van het gehele spectrum van de ontwikkeling van verreikende en op lange termijn doeltreffende reorganisatieconcepten tot de efficiënte en volledige tenuitvoerlegging van het insolventierecht. Dit geeft u zekerheid en vrijheid van handelen.

Indien wij worden aangesteld als (voorlopig) bewindvoerder in een procedure van zelfbestuur, zien wij ter bescherming van de schuldeisers toe op de naleving van de voorschriften van het insolventierecht door de onderneming die zelfbestuur uitoefent en haar organen, maar dragen wij in deze functie ook bij aan de herstructurering.

In een gewone insolventieprocedure blijft het ondernemerschap vaak in handen van de bestuurder in de voorprocedure, waarbij wij als voorlopige curator de verschillende handelingen goedkeuren. Onze acties worden echter ook bepaald door de ontwikkeling van herstructureringsconcepten. Ook hier is het zeer vaak zo dat de directeuren een verantwoordelijke positie in de onderneming blijven bekleden en vaak zelf het lot van de onderneming weer in handen nemen.

Om de schuldeisers zo goed mogelijk tevreden te stellen, maken wij vaak gebruik van een tijdelijke voortzetting van de onderneming. Dit geldt met name voor voorlopige procedures. Wij nemen de ondernemingsverantwoordelijkheid op ons, handelen samen met de directeur en zien erop toe dat de specifieke kenmerken van de insolventiewetgeving in acht worden genomen.

De ervaring leert dat zonder voortzetting van de activiteiten het doel van voortzetting op lange termijn of overnamemogelijkheden voor de insolvente onderneming niet kan worden bereikt. Daarom onderzoeken wij steeds welke opties er op lange termijn bestaan naast de voortzetting van de activiteiten. Hierbij worden wij vaak ondersteund door de expertise van onze collega's van ons eigen advocatenkantoor, die bijvoorbeeld onderhandelen met vakbonden en ondernemingsraden om een herstructurering tot stand te brengen die sociaal zo aanvaardbaar mogelijk is in termen van het veiligstellen van banen op lange termijn. Daarbij werken wij de nodige operationele herstructureringsmaatregelen uit, spreken persoonlijk met individuele belangstellenden die bereid zijn de onderneming op lange termijn voort te zetten. Wij structureren en stellen de contracten op. Ook hier ligt de nadruk op transparant en duidelijk taalgebruik, korte, bondige woorden en duidelijke regels.

Er zijn verschillende opties beschikbaar om het gewenste doel te bereiken, namelijk het behoud van de onderneming op lange termijn. Een wijdverbreide optie is de verkoop van de onderneming in haar geheel aan een nieuw opgerichte of andere onderneming. In essentie betekent de verkoop het volgende: Hierbij worden activa van de onderneming of een deel van het bedrijf overgedragen aan een andere rechtspersoon (bv. investeerder, reddingsmaatschappij) door middel van een zogenaamde asset deal. De bedrijfsactiviteiten van de nieuwe onderneming worden ontlast van de oude aansprakelijkheden, aangezien deze gewoonlijk bij de insolvente onderneming blijven.

De balans van de insolvente schuldenaar ziet er dan vaak als volgt uit: Aan de activazijde staat de bij de activatransactie overeengekomen koopprijs en een paar andere zaken die niet ook zijn verkocht. Aan de passiefzijde staan de schulden van de insolvente schuldenaar, ongeacht of het gaat om insolventievorderingen, achtergestelde vorderingen of vorderingen van schuldeisers die recht hebben op een afzonderlijke voldoening. De balans van de overnemende onderneming, voor zover het een nieuw opgerichte onderneming betreft, ziet er als volgt uit: de actiefzijde bevat de vroegere activa van de insolvente debiteur, de passiefzijde bestaat hoofdzakelijk uit de verplichting uit hoofde van de overgenomen koopprijsverplichting.

Het voordeel van de overgedragen herstructurering is, enerzijds, de snelheid van de procedure. De tenuitvoerlegging kan gewoonlijk onmiddellijk na de opening van de insolventieprocedure of binnen enkele dagen plaatsvinden. Het akkoord behoeft alleen de goedkeuring van de vergadering van schuldeisers. Ten tweede neemt de overnemende rechtspersoon niet de oude verplichtingen over, met name geen garantieclaims. Er kunnen uitzonderingen bestaan op het gebied van werknemers, volgens welke er sprake kan zijn van een overgang van onderneming uit hoofde van § 613a BGB. Wij zullen u hierover individueel inlichten en wijzen u graag op de verschillende risico's in de werknemerssector.

Het nadeel van de overgedragen reorganisatie is enerzijds dat eventuele contracten die de andere rechtspersoon zou willen voortzetten, of het nu gaat om licentie-, leasing- of dienstencontracten, opnieuw moeten worden gesloten.

De insolventieplanprocedure is een type insolventieprocedure dat verschilt van de standaardprocedure, waarbij individuele, "op maat gesneden" regelingen kunnen worden getroffen voor de oplossing van de bedrijfscrisis. Dit betekent bijvoorbeeld dat de rechtspersoon in stand kan worden gehouden en dat de nadruk kan worden gelegd op de herstructurering van de insolvente onderneming.

Uiteindelijk gaat het om een overeenkomst tussen de insolvente onderneming en al haar schuldeisers. De schuldeisers moeten ervan overtuigd zijn dat zij met een insolventieplanprocedure beter af zullen zijn dan wanneer de onderneming wordt opgesplitst. De partijen kunnen afspraken maken die afwijken van de standaardinsolventieprocedure, met name wat betreft het behoud en de voortzetting van de onderneming. De geschetste voortzetting van de onderneming vindt plaats op basis van een herstructureringsconcept. De insolventierechter moet het insolventieplan bevestigen nadat het door de schuldeisers is aanvaard. Zodra deze rechtsgeldig is geworden, wordt de insolventieprocedure geannuleerd. Het resultaat is dat - in tegenstelling tot een overgedragen herstructurering - de actiefzijde van de schuldenaar substantieel blijft, terwijl de passiefzijde wordt verminderd door een gecoördineerde vermindering van de passiva. Het insolventieplan "bevrijdt" de onderneming derhalve in aanzienlijke mate van schulden.

De procedure biedt derhalve kansen voor alle betrokken partijen: de debiteur krijgt de kans zich te heroriënteren en een "nieuwe economische start" te maken en de schuldeisers krijgen de kans hun vorderingen beter te voldoen en in de toekomst met de herschikte onderneming samen te werken.

Het nadeel van de insolventieplanprocedure ten opzichte van de overgedragen herstructurering ligt met name op de langere termijn. Het kan wel zes maanden duren voordat het insolventieplan wettelijk van kracht wordt. Naar onze mening heeft een insolventieplan zin indien ofwel niet voldoende kapitaal kan worden bijeengebracht om de activa uit te kopen, ofwel indien, met name, de verschillende licentie- en dienstenovereenkomsten niet anderszins kunnen worden overgenomen wegens bepaalde uitsluitingsclausules.